ανεβαίνοντας πρωί-πρωί βιαστική την πολύβουη Σαββατιάτικη Ερμού
...μια μελωδία έρχεται στ'αυτιά μου,
μια μελωδία ευχάριστη, έντεχνη και διακριτική, μια ΜΕΛΩΔΙΑ,
χωρίς εκείνα τα τεράστια ηχεία που συνηθίζουν να έχουν δίπλα τους
κάποιοι καλλιτέχνες του δρόμου, με την εκκωφαντική μουσική,
για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους αλλά όχι τις ικανότητές τους
Γυρίζω προς το μέρος απ'όπου ακούγεται η μουσική
και βλέπω ένα νέο...
...αξιοπρεπή, καλοντυμένο, ευγενική μορφή...
και διάφορες σκέψεις και συναισθήματα ξεπηδούν στο μυαλό μου..
έκλπηξη, θαυμασμός, απορίες...
- απλώς κάνει το κέφι του? ...και γιατί εδώ?
- έχει βάλει κάποιο στοίχημα? ...και από κάπου κάποιοι γελούν
με τα χρήματα που δίνουν ευχαρίστως οι περαστικοί?
ή
- είναι ένα ακόμη ανησυχητικό σημείο των καιρών?!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου